Bir insan tohumuna can vermek ve büyütmek,
Sadece kadınlara özgü.
Bu,
Tıpkı Demeter' in ısınan topaklarda yaptığı gibi.
Olgunlaşan meyvenin çekirdeğini büyüttüğü gibi.
Soğuk kışın bereketli karı cömertçe getirdiği gibi.
Jüpiter'in kalkan taşıyan Minerva' yı kafasından doğurduğu gibi.
Kanla çırpınan bir kalbin, sahibine hayatı bahşettiği gibi.
Tıpkı senin bir kızı bedeninle var ettiğin gibi.
Ancak yeniden yaratmak değil senin bana yaptığın.
Basit ve alelade bir tohuma kök versin diye,
Tutunsun diye hayata, ona sıcaklığı vermek, suyu vermek.
Çünkü gürleyen coşkuyla yemyeşil filizlenmeyi vadediyor gözlerin.
Olmayan ruhum yeniden değil yoktan var oluyor.
Seninle var olup büyüyorum çetin kışın ortasında,
Kaskatı donmuş toprağın üstünde.
Hiç yokken adım atıyorum dünyaya tüm geleceğimle.
Ve bunu seninle geçirdiğim her anda yaşayarak hissediyorum.
İşte böyle ;
Senin ilhamın ve verdiğin şey beni yoktan yaratan.
Bilgin