Ben Çocukken

Çoğu kez bir Tanrı kurtarırdı beni,
Şamatasından ve hışmından insanların.
Sonra oynardım huzur içinde, korudaki çiçeklerle.
Göğün meltemleri ise benimle oynardı.
 
Baba Helios!
Sana uzattıklarında narin kollarını
Nasıl sevindiriyorsan yüreğini bitkilerin,
İşte öyle sevindirirdin  yüreğimi.
 
Endimion gibi sevgilindim senin,
Kutsal Luna!
Ah, siz dost diğer tüm tanrılar,
Bir bilseydiniz! Ruhum nasıl severdi sizi.
 
Elbette çocukken seslenemezdim,
Size böyle adınızla  ve nede sizler bana,
İnsanların birbirlerine seslendikleri gibi.
Sanki ezelden beri tanırmışcasına.
 
Yine de daha iyi tanırdım sizi,
İnsanları tanıdığımdan.
Etherin dinginliğini anlar,
Ama hiç anlamazdım sözlerini insanların.
 
Ezgileri eğitti beni, 
Hışırdayan korunun.
Ve sevmeyi,
Çiçekler arasında öğrendim.
 
Tanrıların kollarında büyüdüm ben.
 
 
Friedrich Hölderlin( 1770-1843)