Ölüm Meleği

Hiç kimse korkmuyor senden.
Hatta meydan okuyor umursamazca,
Sana ve yarattığın ölüme.
Son nefese kadar çekinmiyor kimse senden.
Çünkü aklına bile gelmiyorsun,
Doya doya ve pervasızca nefes alanların.
Onlar sana karşı umursuz,
Şöyle ki  aslında hiç yokmuşsun gibi.
 

Ancak;
Taki ölüm tatlı uykuyla çökene kadar.
Feri kaybolmuş kapanan gözlerde beliriyorsun.
Ve aynı şekilde ilk defa atıyormuşcasına,
Son kez atan kalplerin içinde.
Ancak o zaman kapılıyor dehşete,
Umursamayan kanatlı gönüller.


Aslında zaten çok iyi tanıyoruz  seni.
Biliyoruz kudurmuş köpekler gibisin.
Ama öyle masum görünüyorsun ki;
Son anında hayatı arzulayanların gönlünde,
Diyorsun ben tanrının bir lütfüyüm.
Masumum o yüzden alıyorum canını.
Tabi canım sen kudurmuş bir köpek değilsin,
Sen masum bir kelebeksin


Yazar: Bilgin

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder